از ونک تا هندوستان

از ونک تا هندوستان راه زیادی نبود. ما در میدان ایستاده بودیم و داشتیم فکر می‌کردیم تا تاج‌محل چگونه برویم.

یکی از راننده‌ها گفت: می‌برمتان درست جلوی در هتل، چهل هزار تومان.

رفتیم جلوتر و راننده دیگری گفت: سر شیخ بهایی پیاده‌تان می‌کنم. از آنجا هم کمی پیاده‌روی دارید تا هتل. نفری هشت هزار تومان.

اسنپ گرفتیم و با همان قیمت درست جلوی هتل پیاده شدیم.

فضای داخلی به نسبت تاریک بود. رفتیم جایی نزدیک به پنجره نشستیم. چای هندی سفارش دادیم به همراه گلاب جامون. شیرینی دیگری هم سفارش دادیم که نفهمیدیم نامش چیست.

رنگ چای شبیه شیر‌قهوه بود. در اصل در آن شیر هم ریخته بودند. اما نمی‌دانستم به جز آن چه ترکیبات دیگری دارد. طعمش برای من تلخ بود. واقعا لازم بود یک چیز شیرین کنارش خورده شود. البته نبات و عسل هم کنار فنجان‌هایمان بود اما من ترجیح می‌دادم سراغ گلاب جامون بروم. دسری که از یک سال و نیم پیش مایل بودم امتحانش کنم.

گلاب جامون از شیرینی‌های موردعلاقه هندی‌ها است. قبلا بعضی از ایرانی‌هایی که امتحانش کرده بودند می‌گفتند زیادی شیرین است. نمی‌دانستم بعد از خوردنش از آن خوشم خواهد آمد یا نه. چنگال را درونش زدم و در ابتدا آن را بو کردم. بعد یک گاز کوچک به آن زدم و سپس ... خدای من! چقدر لذیذ بود. بله خیلی شیرین بود اما من واقعا خوشم آمد. خصوصا که دهانم پس از خوردن چای هندی حسابی تلخ شده بود. شیرینی دیگرش را هم امتحان کردیم. طعم جالبی داشت اما حس کردیم تازه نبود و کمی سفت شده بود.

عکس‌هایمان را گرفتیم و آمدیم بیرون. خواستیم اسنپ بگیریم که دیدیم چهل هزار تومان شده است.

مسیر تاج‌محل تا ونک را پیاده برگشتیم. از هندوستان تا ونک راهی نبود.

+تصویر چای‌هندی و گلاب‌جامون را از خود سایت تاج‌محل بارگیری کردم تا با کیفیت بهتری آن را ببینید.