جودی آبوت درون من-1

یک بار یکی از آن هندوستانیان تصویری از یک غذا استوری کرده بود که ظاهر غذا برایم خیلی تازگی داشت. فهمیدم نام آن غذا موموس است. امروز هم وقتی داشتم به غذاهای ویژه افطار در هندوستان نگاه می کردم به پاکورا برخوردم که برایم اشتها برانگیز بود. هرچند که میانه ای با غذاهای تند ندارم اما نام این غذاها یاد من می ماند برای روزی که بالاخره برای مدتی -مثلا چند ماه- به هند سفر کنم و تجربه شان کنم. خنده دار است اما گاهی جوری به این سفر فکر می کنم که انگار چیزی به محقق شدن آن باقی نمانده. مثلا چند وقت پیش دنبال قاشق و چنگال تک نفره طرح گل گلی می گشتم تا هروقت رفتم آنجا با قاشق چنگال خودم غذا بخورم. (وسواس مرا که احتمالا خاطرتان هست). در یک مغازه تعدادی قاشق چنگال ناقص با طرح گل گلی پیدا کرده بودم که متاسفانه رنگ گل قاشق با چنگال یکی نبود و از خریدش منصرف شدم. مدتی هم دنبال پتو سفری طرح دار می گشتم که آنجا پتویم هم مال خودم باشد. به روبالشی و ملحفه و چیزهای دیگر هم فکر می کنم. یا به اینکه چند تا روسری با خودم ببرم که کافی باشد چون شاید از طرح شال های آن ها خوشم نیاید یا گران باشند. گاهی خودم را در معابد هندوها یا کنار رود گنگ یا در مسجدی پای سفره افطار تصور می کنم. بعد به این فکر می کنم که برای حمل و نقل داخل شهری چه کار کنم؟ آخر می گویند وسایل نقلیه عمومی خیلی شلوغ است و آدم باید مراقب حریم شخصی اش هم باشد. بعضی رانندگان ریکشا هم اگر بدانند مسافری روی کرایه می کشند. پیشنهاد می کنند بهتر است یک موتور داشته باشید و خیال خودتان را راحت کنید. اما این مورد هم به هر حال پول می خواهد. در کل با خیال این سفر که اصلا معلوم نیست کی و چطور جور شود برای خودم , ...ادامه مطلب

«می زند تند به تند، قدم این ثانیه با ضربِ بدآهنگِ هراس آور خود. می گریزد از من، خواب و آسایش و آرام و قرار. جزرى از پشتِ مَد امشب، می زند دَم به دَم این سان، خونِ جارى،به رگانم سرسخت»   بندی است از یکی از اشعار دوران دانشجویی ام.شاید بهترین بند آن شعر. اسم شعر را گذاشته بودم : شب بدر    بشنوید : بانوی خیال مازیار فلاحی متاسفانه مرورگر شما، قابیلت پخش فایل های صوتی تصویری را در قالب HTML5 دارا نمی, ...ادامه مطلب

- می خوای چی ببینی؟ - فیلم آملی پولن - چی هست؟ - در مورد یه دختر درونگرای خیال پردازه. - خب هر جفتش که خودتی؟دیگه چرا می خوای بشینی فیلمشو ببینی؟, ...ادامه مطلب

و دنیایی دارم در ذهن، آن چنان خیال انگیز، که در روزگاری به نزدیکی یک فردا، تنها حقیقت محض زندگی ام خواهد بود... دنیای خیال انگیز من،از همان کودکی-در ذهن من-هستی گرفت. البته نه در اثر برخورد بزرگی شب, ...ادامه مطلب

نشسته ام و گنجور را زیر و رو میکنم. فرقی هم نیست که به پای حافظ بنشینم یا مولوی.سعدی را از نظر رد کنم یا ناصر خسرو را،وحشی بخوانم یا بیدل دهلوی. اما به غزل شماره ی صد و شصت و یک که می رسم،از خوانش سهیل قاسمی که می گذرد،محسن هاشمی شروع به خوانش "کی شعر تر انگیزد" حافظ می کند با موسیقی لطیفی که روی خوانشش سوار شده است. یک آن احساس میکنم که من نیز بر واژه واژه , ...ادامه مطلب